24 Ocak 2011 Pazartesi

Unutma ilk beyaz saç şans göstergesidir ve asla koparılmaz... ''Benimle Ömür Boyu Kal'' diyebilme şansı'dır belki de...

Yalnızlıklara uyandım yine bugün... Tüm mağrur ve acıklı bakışlarımla baktım tavana. Gün yine doğmuştu bana sormadan. Halbuki istememiştim ondan doğmasını. İstememiştim bir kez daha sensiz uyanmayı.İstemezdim,isteyemezdim... Kalkmak,uyanmak,yaşamak zorundaydım sensiz de olsa.Çünkü biliyordum senle uyanacağım günün de geleceğini. Geçmiş aynanın karşısına yüzümü yıkarken birşey farkettim: bir beyazzzz ;tek bir beyazzz; o masumiyetiyle , o farklılığıyla bir beyaz tel saç orda, oracıkta duruyordu dimdik ayakta gururlu. O an anladım artık geciktiğini, sensiz geçen zamanımın heba olduğunu,yalnız yaşlandığımı...






Yukarıdaki yazı arkadaşım Cem Yılmaz'a aittir. Kendisi bir sabah kendisiyle bunları konuşmuş. Ben de 'Neden böyle konuştun?' diye sormadım...





2 yorum:

  1. konuşur insan,sebebi yoktur.aslında o kdr kimsesizsindir ki ve gerçekten seni kimsede anlamaz konuşsan.
    Kiminin yüzündeki bir kırışıktır,kiminin cebindeki bir not,kiminin de sebebi yoktur konuşmak için.Sadece kimsesizlik vardır,dünyada senin gibi herkes olsa da senin acın başkadır,yani herkes konuşur , bir an gelir illa dile gelirsin.

    YanıtlaSil
  2. Nedenini bilmeden konuşur insan bazen, bazen de bilir. Bir anıyı, bir eşyayı hatırlatan bir yüzdür bazen konuşturan. Acı olmasın söylenenler daha çok iz bırakır çünkü, o zaman 'neden?' bile diyemezsin...

    YanıtlaSil